Bolesti jednjaka

Jednjak povezuje ždrijelo i želudac. Po anatomskoj građi to je mišićna cijev koja je kola­birana kada je prazna, ali se može jako rastegnuti kako bi mogla primiti tekućinu i hra­nu. Na gornjem djelu jednjaka formiran je mišićni sfinkter ko­ji, kada je zatvoren, sprečava vraćanje i aspiraciju hrane. Vrat­ni dio jednjaka kod psa nalazi se lijevo od dušnika, a zatim prelazi iza njega. Tu započinje prsni dio jednjaka koji je ujedno njegov najpomi­č­niji dio, a prolazi kroz media­stinum. Zatim prolazi kroz ošit te sada govorimo o trbušnom dijelu jednjaka, te završava u želucu. Tu se nalazi donji sfin­kter jednjaka koji sprečava po­vrat hrane iz želuca u jednjak (reflux).

Bolus (hrana, voda) nakon gutanja ulazi u jednjak i tada započinju valovi peristaltike, kao u crijevima, koji guraju bo­lus u želudac.

Glavni simptom bolesti jednjaka jest regurgitacija. To je pro­ces sličan povraćanju kod kojeg dolazi do pasivne eks­pulzije sadržaja jednjaka. Obič­no je to neprobavljena hrana, tekućina i slina.

Ponekad je teško razlikovati da li se radi o povraćanju ili o regugitaciji jer do ove dru­ge može doći neposredno na­kon jela, ali isto tako i više sati nakon uzimanja obroka. Živo­tinje sa bolesnim jednjakom često otežano gutaju tj. poku­šavaju zalogaj progutati više puta sa istovremenim isteza­njem vrata. Kada oboljenje du­lje traje, a praćeno je regurgi­tacijom, s vremenom dolazi do mršavljenja i općeg slabljenja organizma jer se ne unose do­voljne količine hranjivih tvari. Bolesti jednjaka uglavnom di­ja­gnosticiramo RTG-om, a da bi mogli razlikovati morfološ­ke i/ili opstrukcijske promjene na jednjaku od smetnji u mo­tilitetu potrebna nam je rtg pretraga sa kontrasnim sredst­vom i više snimaka tokom nekoliko sati. 

Upravo oboljenja nastala zbog  poremećaja motiliteta su najčešća oboljenja jednjaka kod pasa.

Kod stečenog idiopatskog megaezofagusa kao i kod uro­đenog megaezofagusa progno­za je dugoročno loša. Psu dajemo polutekuću hranu, visoko­kalorične obroke. Hranimo ga često, malenim obrocima. Hra­nu dajemo sa povišenog kako bi silom teže hrana ipak došla do želuca. No jednjak bez peristalike postaje nalik praznoj vreći pa se hrana, unatoč svim naporima vlasnika, taloži u jednjaku i uvijek djelomice u njemu zaostaje.