Vlasnici opisuju zvuk sličan predenju kod mačaka, koji čuju kraj svog psa, a zapravo se radi o pomicanju tekućine i sline koja zaostaje u jednjaku.
Jednjak povezuje ždrijelo i želudac. Po anatomskoj građi to je mišićna cijev koja je kolabirana kada je prazna, ali se može jako rastegnuti kako bi mogla primiti tekućinu i hranu. Na gornjem djelu jednjaka formiran je mišićni sfinkter koji, kada je zatvoren, sprečava vraćanje i aspiraciju hrane. Vratni dio jednjaka kod psa nalazi se lijevo od dušnika, a zatim prelazi iza njega. Tu započinje prsni dio jednjaka koji je ujedno njegov najpomičniji dio, a prolazi kroz mediastinum. Zatim prolazi kroz ošit te sada govorimo o trbušnom dijelu jednjaka te završava u želucu. Tu se nalazi donji sfinkter jednjaka koji sprečava povrat hrane iz želuca u jednjak (reflux).
Bolus (hrana, voda) nakon gutanja ulazi u jednjak i tada započinju valovi peristaltike, kao u crijevima, koji guraju bolus u želudac.
Glavni simptom bolesti jednjaka jest regurgitacija. To je proces sličan povraćanju kod kojeg dolazi do pasivne ekspulzije sadržaja jednjaka. Obično je to neprobavljena hrana, tekućina i slina.
Ponekad je teško razlikovati da li se radi o povraćanju ili o regugitaciji jer do ove druge može doći neposredno nakon jela, ali isto tako i više sati nakon uzimanja obroka. Životinje sa bolesnim jednjakom često otežano gutaju, pokušavaju zalogaj progutati više puta sa istovremenim istezanjem vrata. Kada oboljenje dulje traje, a praćeno je regurgitacijom, s vremenom dolazi do mršavljenja i općeg slabljenja organizma jer se ne unose dovoljne količine hranjivih tvari. Bolesti jednjaka uglavnom dijagnosticiramo RTG-om, a da bi mogli razlikovati morfološke i/ili opstrukcijske promjene na jednjaku od smetnji u motilitetu potrebna nam je RTG pretraga sa kontrastnim sredstvom i više snimaka tokom nekoliko sati.
Upravo oboljenja nastala zbog poremećaja motiliteta su najčešća oboljenja jednjaka kod pasa.
Stečeni primarni idiopatski megaezofagus je najčešće oboljenje jednjaka kod psa. Radi se o proširenju jednjaka koje nastaje zato što nema peristaltike zbog neuromuskularnog poremećaja. Etiologija ovog oboljenja nije razjašnjena. Obolijevaju stariji odrasli psi (7 do 15 godina). Bolesni psi regurgitiraju hranu odmah ili nekoliko sati nakon obroka. Ponekad je neprobavljena hrana pomiješana sa krvlju zbog upale koja nastane na sluznici jednjaka. Vlasnici opisuju zvuk sličan predenju kod mačaka, koji čuju kraj svog psa, a zapravo se radi o pomicanju tekućine i sline koja zaostaje u jednjaku. Nerijetko dolazi do aspiracijeke upale pluća.
Kod stečenog idiopatskog megaezofagusa kao i kod urođenog megaezofagusa prognoza je dugoročno loša. Psu dajemo polutekuću hranu, visokokalorične obroke. Hranimo ga često, malenim obrocima. Hranu dajemo sa povišenog kako bi silom teže hrana ipak došla do želuca. No jednjak bez peristaltike postaje nalik praznoj vreći pa se hrana, unatoč svim naporima vlasnika, taloži u jednjaku i uvijek djelomice u njemu zaostaje.
